Po 1 maja 2004 roku obywatele polscy będą mieli możliwość podejmowania studiów w krajach UE na zmienionych zasadach. Zniesiony zostanie obowiązek uzyskania przed wyjazdem wizy studenckiej. Po podjęciu studiów (immatrykulacji) w wybranym kraju konieczne będzie zalegalizowanie pobytu poprzez uzyskanie karty stałego pobytu lub rejestrację na szczeblu kompetentnych władz - w zależności od obowiązujących w danym kraju przepisów. Warunkiem koniecznym do legalizacji pobytu jest poświadczenie przez uczelnię faktu bycia jej studentem, posiadanie ważnego ubezpieczenia oraz uwiarygodnienia posiadania wystarczających środków finansowych (powyżej minimum socjalnego danego kraju). Zezwolenie na pobyt jest wystawiane na czas trwania nauki.
Studenci z krajów członkowskich UE mają prawo do podjęcia pracy zarobkowej w wymiarze określonym przez ustawodawstwo krajowe. Zezwolenia na pobyt oraz pozwolenia na pracę otrzymują także członkowie najbliższej rodziny (w przypadku studentów za najbliższą rodzinę uważa się dzieci oraz małżonka).
Za działalność zarobkową są uważane zazwyczaj również płatne praktyki oraz wolontariat. Osoba, która zakończyła studia i podjęła praktyki bezpłatne, traktowana jest jako niezatrudniona i jest zobowiazana do udokumentowania posiadania wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów utrzymania.
Podstawowym warunkiem przyjęcia na uczelnie na terytorium Unii jest świadectwo ukończenia "szkoły średniej drugiego stopnia" - odpowiednik polskiej matury. Świadectwo musi być przetłumaczone (zazwyczaj przez tłumacza przysięgłego, w zależności od wymagań uczelni) na język kraju, w którym mieści się uczelnia.
Polska matura otwiera więc drogę na studia, choć w większości krajów UE wprowadza się dodatkowo wymogi rekrutacyjne, np. egzaminy wstępne, rozmowy kwalifikacyjne, konkurs albo wymóg przedstawienia wykazu innych osiągnięć. Jednym z kryteriów przyjęcia na studia może być znajomość języka, w którym będą prowadzone zajęcia. Dlatego o szczegółowe kryteria przyjęć należy pytać na wybranej uczelni.
Uczniowie i studenci z państw UE mają na jej terytorium prawo do równego traktowania, tzn., że jeżeli w danym kraju ewentualną opłatę za szkołę pokrywa państwo, to będzie ono płacić także za ucznia czy studenta przyjeżdżającego z innego kraju UE.
Polskiego studenta obowiązywać będą takie same opłaty za studia, prawo do stypendiów naukowych czy do opieki medycznej, a nawet zniżki na transport, jak studentów miejscowych. Pobyt studenta nie może być jednak obciążający dla systemu socjalnego państwa przyjmującego, np. student nie jest uprawniony do stypendium socjalnego czy dofinansowania kosztów wynajęcia na okres studiów mieszkania.
Nadal będą funkcjonować programy stypendialne typu Erasmus czy Leonardo da Vinci. Po 1 maja polscy studenci będą mogli wyjeżdżać do wszystkich 29 krajów objętych Erasmusem. Z wymianą studentów łączy się Europejski System Transferu Punktów. Gdy student przemieszcza się do innej uczelni, cały czas pozostaje studentem swojej uczelni macierzystej. Każdej jednostce dydaktycznej (semestr, rok) jest przypisana liczba punktów, która odzwierciedla czas pracy, jaki student włożył w zaliczenie danego przedmiotu. System ESTP obowiązuje lub jest wprowadzany na ponad 120 uczelniach w Polsce.
Po 1 stycznia 2005 roku obywatele polscy szukający zatrudnienia w innych krajach UE będą mogli przedstawiać pracodawcom nowy dokument zawierający wszystkie informacje o zdobytych kwalifikacjach - Europass.
Polskie dyplomy ukonczenia studiów i nadania stopni naukowych mogą być uznawane na podstawie umów międzynarodowych o uznaniu równoważności dokumentów o wykształceniu (Polska zawarła je z Niemcami i Austrią) lub na podstawie obowiązujacych w danym kraju przepisów.
Informacje o krajach z którymi Polska podpisała umowy o uznawania wykształcenia dostępne są na stronie internetowej Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (www.buwiwm.edu.pl).
Więcej informacji na stronie: http://www.msz.gov.pl/start.html